Faraon, Mojżesz i Aaron niespokojnie wyczekiwali na kolejną, ostatnią z zapowiadanych przez Pana plag. Dotąd każde z zapowiadanych przez Boga nieszczęść spadało na Egipcjan niemal natychmiastowo, tym razem było inaczej.

Wreszcie Pan rzekł do Mojżesza i Aarona.

– Miesiąc ten stanie się dla was początkiem, pierwszym spośród miesięcy roku. Przekażcie całemu ludowi: dziesiątego dnia miesiąca niech każdy postara się o baranka dla rodziny. Baranek ma być bez skazy, samiec jednoroczny, może być jagnię lub koźlę. Jeśłi rodzina będzie zbyt mała dla spożycia baranka niech postarają się wraz z najbliższym sąsiadem, tak aby była właściwa liczba osób. Liczyć to będziecie według tego, ile każdy jest w stanie zjeść. Każda z rodzin ma go strzec do czternastego dnia miesiąca. Tego dnia o zmierzchu całe zgromadzenie Izraela zabije baranka, następnie krwią pokropią drzwi i progi domów. Jeść mięso będą całe pieczone w ogniu wraz z niekwaszonym chlebem i gorzkimi ziołami. Nic nie może zostać zjedzone na surowo lub gotowane ani pozostać na kolejny dzień. Cokolwiek miałoby pozostać spalcie w ogniu. Spożywać będziecie pośpiesznie przygotowani do drogi. Pamiętajcie, będzie to Pascha na cześć Pana. Tej nocy przejdę przez Egipt i zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej. Ominę te domy, których drzwi oznaczone będą krwią baranka. Nie spotka was ostatnia niszczycielska plaga. Zapamiętajcie ten dzień, na jego cześć obchodzić będziecie święto. Świętować będziecie przez siedem dni. Pierwszego dnia usuniecie z domów wszelki kwas, macie jeść tylko chleb niekwaszony. Każdy kto odważy się jeść potrawy kwaszone od pierwszego do siódmego dnia zostanie wyłączony z ludu Izraela.

– Zapamiętajcie ten dzień. – Bóg mówił dalej. – Po wszystkie pokolenia na zawsze w tym dniu świętować będziecie dla uczczenia Pana. Pierwszego i ostatniego z siedmiu dni zbierzecie się razem. Przez siedem dni nie będziecie wykonywać żadnej pracy. Wolno wam jedynie przygotowywać pożywienie. Czas ten nazwiecie Świętem Przaśników na pamiątkę tego, że w tym dniu wyprowadziłem was z ziemi egipskiej. Święto Przaśników obchodzić będzie po wszystkie pokolenia. Od czternastego dnia tego miesiąca aż do dwudziestego pierwszego spożywać będziecie chleb niekwaszony. Niech w domach waszych nie znajdzie się żaden kwas. Kto bowiem spożyje cokolwiek kwaszonego zostanie wyłączony ze zgromadzenia Izraela.