Boisz się myszy czy szczurów? Nie martw się, nie tylko ty. Od lat ludzie obawiali się tych gryzoni, gdyż ich apetyt i ostre zęby pozbawiały zapasów na zimę. W takich chwilach oczy wznosili ku niebu, by prosić św. Gertrudę z Nivelles patronkę kotów o pomoc w walce z gryzoniami.

Dlaczego akurat tę świętą?

Legenda głosi, iż sam szatan przybrał wygląd myszy, by odebrać tę młodą duszę Jezusowi. W walce z pokusami roztaczanymi przez kusiciela pomógł jej nie tylko Chrystus ale i kot, który szybko i bezwzględnie rozprawił się z myszą.

Święta Gertruda urodziła się bardzo dawno temu w 626 roku w miasteczku Nijvel (Nivelles). Pochodziła ze znakomitej rodziny, w ich żyłach płynęła krew Karola Wielkiego, który określany był mianem Wskrzesiciela Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Dzisiaj powiedzielibyśmy, że jest Belgijką, wtedy jednak ziemie te należały do Państwa Franków. Bardzo ukochała Pana Boga i od najmłodszych lat chciała mu służyć w zakonie. Jej tatuś majordom Austrazji święty Pepin z Landen miał jednak inne plany wobec niej. Postanowił wydać ją za mąż za syna króla Franków Dagoberta I. Władca ów przyjechał wraz ze swym synem księciem na zaręczyny. Młody książę dzień przed planowanymi zaręczynami zapytał młodą dziewczynę czy zechciałaby być jego małżonką, ta jednak stanowczo wyjaśniła, że od zawsze pragnie wieść życie zakonne.

Po śmierci ojca w 640 roku jej matka św. Iduberga nazywana również Ittą ufundowała podwójny klasztor oparty na regule benedyktyńskiej. Św. Gertruda mając 21 lat rzeczywiście wstąpiła do klasztoru. Złożyła śluby zakonne i wkrótce została ksienią. W 652 roku jednak po śmierci matki większość obowiązków klasztornych powierzyła innym siostrom. Sama poświęciła się modlitwie, umartwieniom i czytaniu pobożnych ksiąg. Umartwienia i brak snu sprawiły, iż w wieku 32 lat była już tak bardzo osłabiona, że zrezygnowała całkowicie z zarządzania klasztorem. Powierzyła je zakonnicy o imieniu Wulfetruda.

Zmarła w czasie Mszy Świętej 17 marca 659 roku. Pochowano ją zgodnie z życzeniem w samej włosienicy w kościele p.w. Świętego Piotra w rodzinnej miejscowości. Kościół rozbudowano w VII wieku ponieważ był zbyt mały, tak wielu pielgrzymów przybywało oddać cześć Świętej. Nowy kościół wybudował cesarz Henryk III w 1046 roku.

Polska poznała ją za przyczyną Rychezy, żony Mieszka II w XI wieku. Stało się to dzięki siostrze Rychezy, która była ksienią w klasztorze w Nivelles.

Święta nie tylko chroni przed plagą myszy i szczurów, patronuje również podróżującym, ogrodnikom, umierającym i chorym psychicznie. Ponadto czczona jest jako patronka ludzi ubogich, którym tak chętnie niosła pomoc za życia. Wspomnienie Gertrudy przypada 17 marca, czyli w rocznicę jej śmierci.

W Polsce w XIV wieku wybudowano kościół pod jej wezwaniem w Darłowie. Ciekawostką dla której warto wybrać się tam jest to, że aniołkom umieszczonym na emporach nałożono butki. Stało się tak dlatego, że kościół ufundowali szewcy.

Ciekawostką jest to, że w jej grobie znaleziono najstarszy różaniec czyli sznurek z nawleczonymi koralikami.